Ukaz

Pan wydał ukaz. Prostymi słowami uświadomił wszystkich zgromadzonych o ich wielkich talentach i nieskończonej wiedzy. Zgromadzeni długo literowali w drodze do przeczytania, uwierzyli, wznieśli kilka toastów na cześć władcy i rozeszli się. Każdy w swoim kierunku, na miejsce mu wyznaczone w chromowanej klatce. Pan został niepocieszony: chciał od wiernych właściwego auto-da-fé.

Pan zarządził zebranie. Zapowiedział wyjaśnienie celu. Lud przybył stadem. Lud czekał na odpowiedzi, dostał pytania. Lud nie znał obowiązującej listy pytań i zadał błędne pytania. Pan został niepocieszony, zgromadzeni rozeszli się w stronę wyznaczonych im miejsc.

Pan nakazał zrobić progres. Samozwańczy wodzowie ludu skutecznie wprowadzili robienie progresu. Uroczyście rozpoczęli ciężką acz niewątpliwie skazaną na sukces pracę od praktycznego wprowadzenia niwelizmu wśród komórek społecznych ludu począwszy od eliminowania nierówności według najlepszych praktyk znanych nie od dziś co bezpośrednio doprowadzi do ulepszenia świadomości życia ludzi i poprowadzi nas wszystkich ku lepszej przyszłości.

Der König verneigt sich und tötet

Wiarę, że mówienie zaradzi zamętowi, znam jedynie z Zachodu. Mówienie nie uporządkuje ani życia na polu kukurydzy, ani na asfalcie. Również wiarę, że nie można wytrzymać czegoś, co nie ma sensu, znam jedynie z Zachodu.

za Hertą Müller w przekładzie Katarzyny Leszczyńskiej.

Valid XHTML 1.0 Strict